از این بیـــراهه ی تردید ، از این بـــُن بـــَـست میترسم

من از حـــِـــسی که بین ما ، هنوزم هــست ، میترسم

تــــَـــه این راه روشن نیست ، منــــم مثل تــــو میدونـم

نــــگو باید بــــُــرید از عشق ، نه میتــــونی ، نه مـــیتونم

نه مــــیتونیم برگردیم ، نه رَد شیم از توو این بــُن بــَــست

مـــنم مـــیدونم ایـــن احساس ، نــباید باشه ، اما هســت

دارم میتــــرسم از خـــــوابی که شــاید هـر دومون دیــدیم

از اینکه هـــــر دومون با هــــم خــلاف کعبه چــــرخــــیدیم

واسه کـــَــنــدَن از ایـن بــرزخ ، گــــُــریزی غــیر دنیا نیست

نمـــیدونم ولی شــــــایـد ، بهـــشت انــــدازه ی مـــا نیست

من که یاری ندارم ، چشم انتظاری ندارم

قاصـــدک برو برو ، کــه با تو کاری نــــدارم

قاصدک به چشم من ، قصه ی یک دردی برو

میـــدونم بـــــرای من ، خـــبر نیــــاوردی بــرو

توی هفتا آسمون من یه ستاره ندارم

کسی که عشق منو به یاد بیاره ندارم

ندارم دلی که یه لحـــظه به یادم بزنه

ندارم هیچ کسیو که فکر کنی یار منه

قاصـــــدک برو برو ، که با تو کـــاری ندارم

من که یاری ندارم ، چشم انتظاری ندارم

خـیلی وقته اونی که براش میمـــُردم دیگه نیست

قاصدک ها رو به یادش میشمـــُــردم دیگه نیست

خیلی وقته که دارم با تنهایی ســـَـر میــکنم

همه ی قاصــــدکای شـــهرو پــَــر پـــَـر میکنم

یه روزی قـــــَــدرمو میدونی که دیـــره/ روزی که کســـــی سراغــت نمیــــــــگیره

یه روزی میدونی من ، کی و چی بودم / روزی که از نبــــــــودنم غصه ت میگیره

باشه خوبم از کنارت ساده میرم / با وجود اینــــــکه میدونم میمیرم

به خدا قدرمو مــــیدونی یه روزی / روزی که از تو جدا میشه مسیرم

قدرمو میدونی یه روز ، یادم میوفتی شب و روز

صدام تو گوشت میپیچه ، مثل یه آه سینه سوز

حسرت یک لحظه نگاه م ، دلتنگ میشی بدجور برام

اون روزا دور نیست بــــــــــخدا ، حتی به خوابت نمیام

یه روزی قدرمو میدونی که دیره / اسم من از توی لحظه هات نمیره

دیگه نیستم اون شبای پُــر ستاره / وقتی که دلــــِـت بهونمو میگیره

اما اون روزا خـــدا کــــــنه نـــباشم / نشــــنوم از رفتن مــن غصــه داری

من میبینم اون شبایی رو که دیگه / واسه گریه ، شونه هامو کم میاری ...

...

گرگ ها هرگز گریه نمیکنند اما ...

 گاهی عرصه ی زندگی چنان بر آنها تنگ میشود که

بر فراز بلندترین قله ها

دردناک ترین

زوزه ها را

مـــیــکـــشـــنـــد ...

تو فقط می خوای بری بری هر جایی شده
رد پاهات توی برف چه تماشایی شده

قدمای اولت یکم آهسته تره
تو دلم گفتم خدا یعنی میشه که نره ... ؟

اینا تقصیر تو نیست من یکم کهنه شدم
من پیر و نخ نما ، من بیزار از خودم

وسطای راهی و توی این هوای سرد
تو دلم گفتم چرا به عقب نگاه نکرد … ؟

نـــــــرو ...

نـــرو که دلم همش می گیره از من سراغ تو رو
نـــرو که دلم همیش می گیره از من سراغ تو رو

بعد اون ندیدمت چقَدَر داد زدم
نه به گوشت نرسید هر چی فریاد زدم

مات و مبهوتم هنوز چه سرانجام بدی
تو یه دفتر سیاهو واسه من ورق زدی

نـــــــرو ...

نـــرو که دلم همش می گیره از من سراغ تو رو
نـــرو که دلم همیش می گیره از من سراغ تو رو

فـــقط 2 ساعـتـــ گذشــتهــ انگــاار 2 سالهـــ ...

نــه بــاورمـــ نمیشهـــ

بــاورمـــ نمیــشه اینــقدر قاطــع ... 

هنـــوز دارهـــ بارووونــــ میــاد

بـــارونــی کهــ پـــره از یـــ عالمــهــ خاااطــره بــا تـــو

اما حالا ...

بایـــد بشینــم و رفتنــتو تــو همیــن بارووونــــ تماشــا کنـــم  

کاشـــ ... میــزاشتــی بارونــــ بنــد بیــاد

دیـــگه بارووونـــ و دوســـ نــدارم 

نــه دیگــه دوســش نــدارم  

تـــو رو ازمـــ گــرفتـــ ...

متـــنفر بودیـــ از انتظــار امــا ..

یــه انتظــار همیشــگی رو واســم جا پــای رفتنتـــ گذاشتـــی 

مهــم نیستـــ چــی بــه سرمــ میــاد

تـــو خوشبخـتـــ زنــدگــی کنـــ 

مـــن

همیـــشهــ دوســتتـــ دارمـــ

...

اگه تو رو صدا نزنم کی رو صدا بزنم ؟

وقتی از تو خجالت میکشم مادرتو صدا بزنم ؟

روم میشه اصلا مادرتو صدا کنم ؟

آقا شبه آخر دهه محرمته ...

درسته نمک خوردم ، نمکدون رو شکستم

درسته هرچی خوبی بهم کردی جز بدی هیچ چیزی جوابتو ندادم

گفتم اشک چشم ... بهم دادی

گفتم دل شکسته ... بهم دادی

هرچی از طرف تو اومد اجابت و خوبی بود

اما هرچی از طرف من اومد ...

آقا فقط میتونم مثه همیشه بگم شرمنده ام ...

و مثه همیشه میگم دستت درد نکنه

تو که همیشه برام خوب اربابی کردی

ولی یه چیزی هنوز تو دلم مونده

اگه امشب نخوای بهم بدیش دیگه کی ؟؟؟

آقا دلم سال هاست حسرت کربلاتو داره

نمیگم دست به سرم بکش میدونم لیاقت ندارم

فقط یه نیگاااه ...

آقا این حرف دلمو دیگه کی میخواستم بهت بزنم ؟

اگه امشب هم بهم گوش ندی دیگه کی ؟

ولی ...

من که چیزی ندارم آخه ...

جز گناه چیزی دارم ؟

تو که پروندمو بهتر از خودم میدونی

... 

خداحافظ گل لادن تموم عاشقا باختن

ببین گریه هام از عشق چه زندونی برام ساختن

خداحافظ گل پونه گل تنهای بی خونه

لالایی ها دیگه خوابی به چشمونم نمی شونه

یکی با چشمای نازش دل کوچیکمو لرزوند

یکی با دست ناپاکش گلای باغچمو سوزوند

تو این شب های تو در تو  خداحافظ گل شب بو

هنوز آوار تنهایی داره می باره از هر سو

خداحافظ گل مریم گل مظلوم پر دردم

نشد با این تن زخمی به آغوش تو برگردم

نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم

از این فصل سکوت و شب غم بارونو بردارم

نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی

تو که بیدار بیداری بگو از شب چی می دونی

تو این رویای سر دم گم خداحافظ گل گندم

تو هم بازیچه ای بودی  تو دست سرد این مردم

خداحافظ گل پونه  که بارونی نمی تونه

طلسم بغضو برداره از این پاییز دیوونه خداحافظ .....!

خداحافظ همین حالا، همین حالا که من تنهام

خداحافظ به شرطی که بفهمی تر شده چشمام

خداحافظ کمی غمگین، به یاد اون همه تردید

به یاد آسمونی که منو از چشم تو میدید

اگه گفتم خداحافظ نه اینکه رفتنت ساده اس

نه اینکه میشه باور کرد دوباره آخر جاده اس

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رؤیا ها

بدونی بی تو و با تو، همینه رسم این دنیا

خداحافظ خداحافظ

همین حالا

خداحافظ

خـــدایــاااا

چـــیکار کنــم ؟؟؟

مــن ...

دوســش دارمـــ

...

منـــ فقـط عاشقـــ اینــم حرفـــ قــلبتــو بـدونــمـــ

الکـیـــ بــگم جـدا شیـمــ تــو بگیـــ که نمیتــونمـــ

منـــ فقـط عاشقـــ اینــم بگــی از همهــ بیـزاریــــ

دو سهــ روز پـــیدام نشــه تا ببیــنم چه حالیـــ داریـــ

واااایـــــ خـــدا چــه بارونـــی دارهـــ میاد ...

دیـــونه میکنـــه آدمـــو :l

بــازم هــوایی شــدم واســتـــ اما ...

راستــی حــواستـــ هستـــ که خاطــره هامـــون هرروز دارهـــ بیشتــر میشــه ؟ 

بــه نظــرت تهــش چــی میشــه ؟ 

اگــه ... میــدونی چــی میخــوام بگــم مگــه نه ؟ 

چــقدر ایــن جـــور وقتـــا دلمـــ میلرزهـــ

امــا همیــشه خیالــم راحتـــه چــون بالاخـــره آرومــم میکنـــی ...

صــدای بارونـــ با آهنگــی که گذاشتـــم یکــی شدنـــ تا تــو رو جــلو چشمــام بیارنـــ ...

دوبــارهــ دلم واسهــ غربــت چشماتـــ تنـگهــ

دوبــارهــ اينــ دل ديـوونهــ واستــ دلتنگهــ

وقتهــ از تو خونـدنهــ سـتاره ی ترانـه ها

اسم تـو برای منــ قشنگ ترینـــ آهنگهـــ

...

یـــادتـهـــ ... ؟؟؟

حیفـــم میــاد که تــــو ایـــن حال و هـــوایــــ بارونــــی بهتــــ نگــــم کــه :

میـونـــ گلها نـرو سختهــ پـیدا کردنتـــ

آخهــ تو خودتــ گلی چـه قشـنگهــ دیدنتـــ

میـونــ گلها نـرو سختهــ پـیدا کردنتـــ

گل خـجالتـــ میکشهـــ از تـو و خنـدیدنتـــ

تـو مگهــ قلب منی کـه صدایـــ نفسهاتـــ هرجا هستم با منهــ ...

تـو مگه عمر منیـــ که دمـــ و بازدمـم تـو رو فریـاد میزنهــ ...

...

دوســت دارمــ ...

بــا یــه دنیــا عشــقــِ بی هوســ دوســت دارمــ ...

بــا یــه قلــبِ پاکــ از احساس دوســت دارمــ ...

بــا 2 تـا چشم عاشقــ که همیشهــ چشم بـه راهتــه دوســت دارمــ ...

بــا پاهای خستـه ایــ که محتاج نـوازش دسـتای توئهــ دوســت دارمــ ...

بــا یـه عالمهــ اعتماد بـه مردونـگیتــ دوســت دارمــ ...

بــا لبخندی کهــ از خوشحالی تـو میـشینـه رو لبـام دوســت دارمــ ...

بــا همهــ سکوتـی که میونـه حرفامونــ بهم نزدیکمونـــ میکـنه دوســت دارمــ ...

بــا تمام وابـستگی کهــ بهت دارم دوســت دارمــ ...

بــا نفس هایـــ خسته ایــ که از تو جونـــ میگیـره دوســت دارمــ ...

منـــ :

عاشـقانهــ دوســت دارمــ

...

دوس دارمــ امشــب ...

بــارونـــش سهمـــه تـــو باشـــه و گلــبرگــاش سهــمه مــن

تـــا فــرشــ زیــر پــات کنـــم ایــن گــلبــرگا رو

خـــیلی وقـــته که دیـــگهـــ

حـــتی بــه گلبــرگــای زیـــر پـــاتـــ هم حســـودیـــم میـــشه :l

عــــیدتـــ مبــارکــــ بـــهانــه ی زنـــدگیــم ...

 یادگاری از گل رز ...

Goleroz

دل من دیر زمانی ست که می پندارد:
« دوستی » نیز گلی ست
مثل نیلوفر و ناز ،
ساقه ترد ظریفی دارد
بی گمان سنگدل است آن که روا می دارد
جان این ساقه نازک را
-دانسته-
بیازارد!

در زمینی که ضمیر من و توست
از نخستین دیدار،
هر سخن ، هر رفتار،
دانه هایی ست که می افشانیم
برگ و باری ست که می رویانیم
آب و خورشید و نسیمش « مهر » است .

گر بدان گونه که بایست به بار آید
زندگی را به دل انگیزترین چهره بیاراید
آنچنان با تو در آمیزد این روح لطیف
که تمنای وجودت همه او باشد و بس
بی نیازت سازد ، از همه چیز و همه کس

زندگی ، گرمی دل های به هم پیوسته ست
تا در آن دوست نباشد همه درها بسته است
در ضمیرت اگر این گل ندمیده ست هنوز
عطر جان پرور عشق
گر به صحرای نهادت نوزیده ست هنوز
دانه ها را باید از نو کاشت

آب و خورشید و نسیمش را از مایه جان
خرج می باید کرد
رنج می باید برد
دوست می باید داشت

با نگاهی که در آن شوق بر آرد فریاد
با سلامی که در آن نور ببارد لبخند
دست یکدیگر را
بفشاریم به مهر
جام دل هامان را
مالامال از یاری ، غمخواری
بسپاریم به هم
بسراییم به آواز بلند
- شادی روح تو !
ای دیده به دیدار تو شاد
باغ جانت همه وقت از اثر صحبت دوست
تازه ، عطر افشان
گلباران باد

وقتــی بــارون میبـینم یــاد تـو میافتـم ...

لـحظه هام پــر میـشه از بـوی عطـر خیالیـه تنتـــ

یـاد قـدم زدن بـا هـم

دست تــو دست هـم

نــگات میکنـم ...

اونـــ لبـخند همیـشگی رو لبـاتهــ

و اونـــ چشمایـــ مشکیتــ کـه وقتیـــ بـهشون خیـره میـشم

همهــ تنمـو میلرزونــه

باز دیــونه میشم از بـا تو بودنـــ

همیــشه سرمــا رو تحـمل میــکنی و دستاتــــ میشنـــ چتـر بالای سر منـــ

ولیـــ هیچ وقــت نــزاشــتم بفــهمیـــ

حتی اون لـحظه همـــ

باز صورتــم خیـسه خیسهـــ

نـه بـه خاطر نـم نـمای بـارونــــ

بـه خاطر عشـقی که تـو بهم داریــــ ...

یـه بغضـــ ، یـه نفـس عمیقـــ ، یـه چشمایــــ خسته از ندیــدنت

پـــلکامـو محکمـــ میبــندم

خدایـــا :

بــازم بـالشم خیســـ شد ...