ری‌را ... همين ديشب 
يک ستاره داشت گولم می‌زد 
خودت که می‌دانی 
من ساده‌ام . 
پرسيدم چه‌کارم داری ؟ 
گفت بيا خوابِ سيمرغ ببينيم . 

ری‌را ... من نرفتم 
می‌گويند کوهِ قاف جن دارد! 

عيبی ندارد ری‌را 
يک روز گريبانِ خود را خواهم گرفت 

و به او خواهم گفت : 
در خوابِ هيچ کبوتری 

اين‌همه آسمان، گلگون نبوده است! 

و من زير همين آسمان بودم 
و من فکر می‌کردم 
خوابِ آينه می‌بينم ، 
اما وقتی که صبح شد 
سايه‌ی درختی از دور پيدا بود !