عقب تاكسي كه سوار شدم ديدم مادرم روي صندلي جلو نشسته است .

مادرم ١٣ سال پيش مرده بود ولي حالا جوان و سرحال روي صندلي جلو نشسته بود ،

اينقدر جوان كه از من هم جوان‌تر به نظر مي‌رسيد .

دقيق‌تر كه نگاه كردم ديدم خانم زيبايي كه جلوي تاكسي نشسته مادر من نيست

ولي انگار مي‌شناسمش ، انگار عشق قديمي من است و عاشقش هستم .

خواستم سر صحبت را باز كنم فكر كردم از خانم زيبا بپرسم : « ببخشيد شما مادر من هستيد ؟ »

ولي چطور مي‌شد كه از خانمي كه از خودم به مراتب جوان‌تر بود اين سوال را بپرسم ؟

لابد فكر مي‌كرد ديوانه‌ام . به خانم جوان نگاه كردم ،

خانم جوان هم برگشت و نگاهم كرد .

احساس كردم شبيه نقاشي‌ها و مجسمه‌هاي توي موزه‌هاست .

پرسيدم : « ببخشيد خانم شما ... »

خانم زيبا پرسيد : « من چي ؟ »

نمي‌دانستم سوالم را چطور تمام كنم . پرسيدم : « شما توي موزه كار مي‌كنيد ؟ »

خانم جوان گفت : « نه » و كمي جلوتر پياده شد و رفت .

به راننده گفتم : « شبيه مادرم بود . »

راننده گفت : « مادرت يا عشقت ؟ »

گفتم : « نمي‌دونم »

راننده گفت : « كاش باهاش بيشتر حرف مي‌زدي . »

گفتم : « چرا ؟ »

راننده گفت : « مگه چند بار كسي رو كه فكر مي‌كني عشقته مي‌بيني ؟... وقتي مي‌بيني بايد تا جايي كه مي‌توني نگاهش كني و باهاش حرف بزني . »

راست مي‌گفت ، كاش كمي بيشتر با او حرف زده بودم و بيشتر نگاهش مي‌كردم ...

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

سروش صحت

گفتم : « مستقيم » و سوار تاكسي شدم . تا روي صندلي نشستم راننده را شناختم .

بيشتر از ٢٠ سال بود كه نديده بودمش .

وقتي ديپلم گرفتم دانشگاه قبول نشدم و رفتم سربازي

و دختري كه ديوانه‌ وار عاشقش بودم زن يكي از بچه‌هاي محله‌مان شد كه دانشجوي برق بود .

شازده کوچولو پرسید :

غمگین تر از این که بیایی و کسی از اومدنت خوشحال نشه چیه ؟

روباه گفت :

بری و کسی متوجه رفتنت نشه ...

دوستی می گفت : خیلی سال پیش که دانشجو بودم ، بعضی از اساتید عادت به حضور و غیاب داشتند .

تعدادی هم برای محکم کاری دو بار این کار را انجام می دادند ، ابتدا و انتهای کلاس

 که مجبور باشی تمام ساعت را سر کلاس بنشینی .

هم رشته ای داشتم که شیفته یکی از دختران هم دوره اش بود .

هر وقت این خانم سر کلاس حاضر بود ، حتی اگر نصف کلاس غایب بودند ،

جناب مجنون می گفت : استاد همه حاضرند ! و بالعکس ،

اگر تنها غایب کلاس این خانم بود و بس ، می گفت :

استاد امروز همه غایبند ، هیچ کس نیامده !

یه جاهایی هست در زندگی

که دلت گرفته

ولی مجبوری بــخــنــدی و شــاد باشی !!

بهش میگن اوج بدبختی ...

تو را به گریه قسم ... بازگرد ، آن بوسه
برای آنکه خداحافظی کنیم نبود

من و تو دور شدیم و خدا نگاه نکرد
من و تو دور شدیم و خدا کریم نبود ...

ـــــــــــــــــــــــــــــ

خورشید مــــــُـرده بود

و هـیــچــکــس نمیدانست

که نام آن کبوتر غمگین

کز قلب ها گریخته

ایمان است ...

ــــــــــــــــــ

فروغ

بـــــــاران را دوســـت دارم
چون رفتن بلـــد نیست 
فــقــط می آ ید ...!

چه بارونی داره میاد ...
بارون و پاییز ...

هیچ چیزی تو دنیا از این زیباتر نیست
هیچ چیزی هم از این غم انگیزتر نیست ...
تو این دنیای گوه گرفته چه آرامش خاطری داره این صحنه
چه عجیب آدمو میبره اینور و اونور 
قبلا همه حرفارو زدم هرچی بگم تکراریه
فقط باید لذت برد
فقط باید نگاه کرد و لذت برد
فقط باید عاشقانه نگاه کرد به این صحنه
حتی اگه وسط جنگل و طبیعت نباشی
حتی اگه وسط شهر پــُر از آهن و دود باشی
فقط باید پاییز لعنتی باشه تا اینجوری باشی
اگه به خاطر سه چیز بخوام خداروشکر کنم
قطعا یکیش اینه که فصل پاییز رو خلق کرده یا آفریده یا نمیدونم ... لبخند

گیسوانت زیر باران ، عطــر گندم‌زار ... فکــرش را بکن !
با تو آدم مست باشد ، تا سحر بیدار ... فکرش را بکن !

در تراس خانه رویارو شوی با عشق بعـد از سال‌ها
بوسه و گریه ، شکوه لحظه‌ی دیدار ... فکرش را بکن !

ملال پنجره را ، آسمان به باران شست
چهار چشم غبارینش ، از غباران شست

از این دو پنجره اما ، از این دو دیده ی من ،
مگر ملال تو را می شود ، به باران شست؟

میان این مـــَــردمــان عـجـیـب و غـریـب زندگی می کنم .
هیچ وجه اشتراکی بین ما نیست , من از زمین تا آسمان با آنــها فرق دارم

ولی ناله ها , سکوت ها , فحش ها , گریه ها و خنده های این آدم ها
همیشه خواب مـــرا پـــر از کــابوس خواهد کرد...

ــــــــــــــــــــــــ

صادق هدایت

برف می‌بارید ...
جای پاها تازه بود اما
برف می‌بارید
باز می‌گشتم
برف می‌بارید
جای پاها دیده می‌شد ، لیک
برف می‌بارید
باز می‌گشتم
برف می‌بارید
جای پاها باز هم گویی
دیده می‌شد ‌لیک
برف می‌بارید
برف می‌بارید، می‌بارید ، می‌بارید .
جای پاهای مرا هم برف پوشانده‌ست ...

ـــــــــــــــــــــــــ

اخوان ثالث

دیدم او را آه بعد از بیست سال
گفتم این خود اوست ؟ یا نه دیگری ست
چیزکی از او در او بود و نبود
گفتم این زن اوست ؟ یعنی آن پری ست ؟

هر دو تن دزدیده و حیران نگاه
سوی هم کردیم و حیران تر شدیم
هر دو شاید با گذشت روزگار
در کف باد خزان پر پر شدیم

از فروشنده کتابی را خرید
بعد از آن آهنگ رفتن ساز کرد
خواست تا بیرون رود بی اعتنا
دست من در را برایش باز کرد 

عمر من بود او که از پیشم گذشت
رفت و در انبوه مردم گم شد او
بازهم مضمون شعری تازه گشت
باز هم افسانه مردم شد او ...

ــــــــــــــــــــــــــ

حمید مصدق

تو کیستی که من اینگونه بی تو بی تابم ؟
شــب از هجوم خیـالت نمــیــــبــرد خوابم
تو کیستی که مــــــن از موج هر تبسم تو
به ســانِ قایق سرگشته روی گــردابم ...

من از کـــــجا ســـر راه تو آمدم ناگاه ؟
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین آه ...

تو دور دســـت امیدی و پـــــای من خسته ست
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته ست

تو آرزوی بلندی و دســـت من کوتاه
مدام پیشِ نگاهی ، مدام پیشِ نگاه

چه آرزوی محالـیــست زیستن با تو
مرا همی بگذراند یک سخن با تو ...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ

فریدون مشیری ...

چِشم چِشم

دو ابرو

شب سیاه و گیسو

گوش گوش

یه آغوش

کسی که شد فراموش

حالا بکش دو تا دست

رو زخمی که نشه بست

چوب چوب

یه گردن

حلقه ی دار

تو و من ..

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

کامران رسول زاده

تو تایپ کرده ای : " چطوری ؟ "

من فکر میکنم بگویم " غمگینم "

و تو خواهی پرسید چرا ؟

من چگونه باید بگویم چرا دلم هیچوقت خوش نیست ؟

که چگونه بعضی آدمها دلتنگ زاده میشوند ...

من تایپ میکنم : " خوبم "

آن روزها رفتند/ آن روزهای خیرگی در رازهای جسم
آن روزهای آشنائی های محتاطانه , با زیبائی رگ های آبی رنگ/ دستی که با یک گل
از پشت دیواری صدا میزد/ یک دست دیگر را
و لکه های کوچک جوهر , بر این دست مشوش , مضطرب , ترسان / و عشق
که در سلامی شرم آگین خویشتن را بازگو میکرد / در ظهرهای گرم دود آلود
ما عشقمان را در غبارکوچه میخواندیم / ما با زبان سادهٔ گلهای قاصد آشنا بودیم
ما قلبهامان را به باغ مهربانی های معصومانه میبردیم/ و به درختان قرض میدادیم
و توپ , با پیغام های بوسه در دستان ما میگشت
و عشق بود , آن حس مغشوشی که در تاریکی هشتی / ناگاه / محصورمان می کرد
و جذبمان میکرد , در انبوه سوزان نفس ها و تپش ها و تبسم های دزدانه ...

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

فروغ فرخزاد

آرزویم این است
که این شهریور جورِ دیگری بیاید
آسمان نه مثل هر سال ،امسال جورِ دیگری آبی
آفتاب بر بام خانه هامان جورِ دیگری بتابد
ابر‌ی اگر بارانیست ، جورِ دیگری ببارد
روزگار جورِ دیگری با ما 
آدم‌ها جورِ دیگری باهم 
زندگی‌‌ها جورِ دیگری باشند
آرزویم این است
یک روز حالِ من جورِ دیگری باشد
به سراغت بیایم
جورِ دیگری نگاهم کنی‌
جراتی داشته باشم
جورِ دیگری بگویم
" دوستت دارم "

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

نیکی فیروزکوهی

کم کم دارد می آید ...

پاییز را میگویم

خاطراتم را در پاییز

زیر برگ های انگور قایم کرده ام

دوباره باید برگ ها را کنار بزنم ...

شکرِ خدا

من هیچ خدایی را از هیچکس به ارث نبرده ام !

من آزادم که خدای خود را آنطور که دلم میخواهد مجسم و انتخاب کنم

خدای من مهربان ، بخشنده ، دلسوز ، چیز فهم

و اتفاقا خیلی هم شوخ است !

ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

جین وبستر

خب آدمی ست دیگر ... دلش تنگ می‌شود ...
حتی برای کسی که دو ساعت پیش برای اولین بار دیده ...
الان باید علامت تعجب بگذارم جلوی این جمله ؟

آدم ها از یک جایی در زندگی ات پیدا می شوند که فکرش را نمی‌کنی
از همانجا که گــــم می ‌شوند ...
تعدادشان هم کم نیست هی می آیند و می روند اما ...
این تویی که توی آمدن یکی‌شان گیر می‌کنی ...
و وای به حالت اگر که او فقط آمده باشد سلامی بکند و برود ...

من عاشق اون دیالوگــــه پدرژپتو به پینوکیو هستم که میگه : پینوکیو چوبی بمون ، آدما دلشون از سنگه ، دنیاشون اصلا قشنگ نیست

تـــــــــــو رو حتی تو رویامم ندیدم
ولی یه عمره جات خالیه پیشم،
ندیدمت چه احساس غریبی ..
ندیدمو برات دلتنگ میشم !

فقط بگو کدومــــــ‌ هفته کدوم روز
کجا منتظر رسیدنت شمــــــــــــ
میخوام کاری بدم دست خودم که !
خودم بهونه ی اومدنت شم ..

سپردی دست کی پیراهنتو .. ؟
که یه عمره برامون نمیاره ..
چه بوی نرگسی میپیچه اینجا،
اگه این باد سرگردون بزاره !


بیا تا کفترا  دورت بگردن ..
براشون هر قدم دونه بپاشم ،
چراغون میکنم پس کوچه ها رو،
شاید قسمت بشه اینجا جمعه باشی ..

فقط بگو کدومــــــ‌ هفته کدوم روز
کجا منتظر رسیدنشمــــــــــــ
میخوام کاری بدم دست خودم که !
خودم بهونه ی اومدنت شم ..

سپردی دست کی پیراهنتو .. ؟
که یه عمره برامون نمیاره ..
چه بوی نرگسی میپیچه اینجا،
اگه این باد سرگردون بزاره !

شعر : حدیث دهقان

خواننده : علی لهراسبی

همین عکس با طرح متفاوت

کاش گرگی می آمد و دستان سفید کرده اش را نشانمان می داد

و در را برایش باز می کردیم

لعنتی ! در این خانه را گرگ ها هم نمی زنند دیگر

*******************************

گریه کن !!!!
تسکین

هر که آید گوید
گریه کن، تسکین است
گریه، آرام دل غمگین است
چند سالی است که من می گریم
در پی تسکینم
ولی ای کاش کسی می دانست
چند دریا بین ما فاصله است
من و آرام دل غمگینم

***********************************

کمی زود بود، ولی...

دعایت گرفت مادر بزرگ !

پیر شدم... !!

**********************************

این روزها شیرین میزنم ؛ بی آنکه پای فرهادی در میان باشد

*****************************

دلم میخواد یه نفر ازم

بپرسه که چطوری؟ 

بگم...خوبم

بغلم کنه و بگه دروغ بسه...

چی شده؟؟

این هم همین عکس و متن هست اما با طرح متفاوت

عکـــــــس

تو بردی...
همه هورا کشیدند...
حالا پایت را از روی خرده های دلم بردار...

**********************

ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺩﺭ ﺭﯾﺎﺿﯿﺎﺕ ﺿﻌﯿﻒ
ﺑﻮﺩﻡ
ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯿﮑﻨﻢ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻌﻼﻭﻩ ﺗﻮ
ﺷﺪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ

*********************

نمیدانم !
دل من نازک است
یا چشمان تو تـــــــــــیز!
هر چه نگاه به تو می دوزم
بند دلم
پاره می شود...

********************

یادتون هست زیر گنبد کبود

دو تا عاشق بودند و کلی حسود ؟

تقصیر همون حسودا بود که الان شده یکی بود یکی نبود ...

********************

ﺍﯾﻨﻄﻮﺭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﯿﺴﺖ!
ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺯﻣﯿﻦ ﺑﮕﺬﺍﺭ
ﺑﯿﺎ ﺩﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺠﻨﮕﯿﻢ

***********************

 بقیه جملات در ادامه مطلب...

امشب بازم پستچی پیر محله ی ما نیومد . یا باید خونمون رو عوض کنیم یا پستچی رو !! تو که هر روز برام نامه مینویسی ، مگه نه ... ؟

برای دیدن عکس با سایز اصلی " اینجا " کلیک کنید

برای دیدن عکس با سایز اصلی " اینجا " کلیک کنید

 پسرک چشمانش را بست
 و شروع کرد به شمردن :
یک
دو
سه
چهار .....
دخترک رفت پنهان شود
آن طرفتر پسر دیگری را دید
که گرگم به هوا بازی میکند
برّه شد
و با گرگ رفت
پسرک قصه هنوز
می شمارد .....